عظمت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در کلام استاد فاطمی نیا

مقام سید انبیاء از عقول ما بشرها خارج است، یعنی مقامی است که بسیار بسیار علم ها و دانش ها باید دست به دست هم بدهند تا این مقام تبیین بشود .

شما نگاه کنید به تعبیر مولایمان امام صادق علیه السلام می فرماید:

«کانت جبرئیل اذا نزل علی رسول الله استاذن منه و قعد بین یدیه کاالعبد»

وقتی که جبرئیل بر پیامبر نازل می شد اجازه می گرفت و مثل بندگان در برابرش می نشست.

باز در حدیث داریم که امام صادق علیه السلام وقتی می خواست از رسول خدا مطلبی نقل کند، خیلی عجیب است ها، وقتی که می خواست صرفا یک مطلب نقل بکند، وقتی که می گفت قال رسول الله، اسم رسول الله که می آمد، «تغیّر لونه» رنگ مبارکش عوض می شد. یعنی از ثقل این اسم، از عظمت این اسم.

امام سجاد علیه السلام در دعای دوم صحیفه می فرماید:

«و الحمد لله الذی مَنَّ علینا بمحمد نبیه دون الامم الماضیه و القرون السالفه»

حمد مخصوص خدائی است که به وسیله پیامبر اکرم بر ما امت منت گذاشته، احسان کرده. چقدر افتخار کنیم که امت این پیغمبریم، درست است در امم گذشته انبیاء بودند، انبیاء همه شان عزیزند، عظیمند، بزرگوارند، اما پیغمبر ما آقای پیامبران و سید انبیاست.

قصیده بوصیری را حتماً آقایان شنیده اند. شرف الدین بوصیری یک شاعری بوده، شاید در قرن ششم و اوایل هفتم. این مریض میشود. ظاهرا فلج میشود و عرض می کند محمد یا رسول الله، من چیزی ندارم به شما بدهم، من یک شاعر هستم قریحه خوبی خدا به من داده، اگر از خدا بخواهید خدا من را شفا بدهد، من یک قصیده ای در مدح شما می سازم، نذر می کند و می خوابد.

شب می بیند حضرت سید انبیاء آمد یک پارچه برد یمانی روی او کشید. از خواب بیدار می شود، می بیند سالم است و هیچ علتی در او نیست، بنابر این به نذر خود وفا می کند و چون حضرت در خواب با برد یمانی از او پذیرائی کرده، قصیده به نام قصیده برده نامیده شده است.

این قصیده ی بسیار بلند و بالایی است و در طول قرون و اعصار مورد تقلید و اقتباس شعرا شده، خیلی ها از او اقتباس کرده اند.

در اوایل اش می گوید که:

فاق النّبیّین فی خلق وفی خلق / ولم یدانوه فی علم ولا کرم 

می گوید: خلقا و خلقا پیامبر اکرم بر تمام انبیاء تفوق دارد و هیچ کدام به او نمی رسند.

خلاصه به شما بگویم این قصیده خیلی زیباست، آخرین نفری که دنبال این قصیده رفته تا آنجایی که من سراغ دارم احمد شوقی بوده است. ایشون قصیده ساخته و اسم قصیده را گذاشته نهج البردة، یعنی این هم نهج قصیده برده است. 

احمد شوقی هم کار بسیار تماشائی و فوق العاده ای کرده است. می دانید که ایشان، حالا من احتمال می دهم که شیعه باشد، نخواسته بگوید، چون یک دیوان نازکی دارد که شاید وصیتش این بوده که بعد از وفاتش چاپ بشود. در دیوانش که بعد از وفاتش چاپ شده است، یک رد پاهایی از تشیع دیده می شود. در همان دیوان مفصلش هم که هست، آنجا هم ایشان خیلی ارادت به اهل بیت (ع) نشان داده است. خلاصه این نشان می دهد که یا شیعه بوده با نزدیک به شیعه بوده است.

به هر حال در این نهج البردة مطالب عالیه ای آورده که خیلی زیبا و دلنشین است. از جمله مطالبش این است که می گوید:

اخوک عیسی دعا میتا فقام له / فانت احییت الاجیان من الرمم

می گوید اگر برادرت حضرت عیسی، آن پیامبر عظیم الشان، یک مرده ای را زنده کرد، تو نسل های مرده را زنده کردی. بعد می گوید:

جاء النبیون بالایات فانصرمت 

تمام پیامبران معجزه آوردنئ ولی همه از بین رفته است.

الان ما از کجا می دانیم حضرت عیسی معجزه داشته و مرده را زنده می کرده است یا حضرت موسی معجزه داشته است؛ اینها را قرآن گفته است که ما فهمیدیم. آنها الان وجود ندارند، چون برای زمان خودشان بودند. 

و جئتنا بحکیم غیر منصرم

تو یک قرآن آوردی که هیچوقت از بین نمیره.

چون نبوت پیغمبر برای همه جهانیان تا آخر دنیاست، معجزه اش هم باید باقیة خالدة باشد.

یک بار دیگر جمله حضرت سجاد(ع) رو تکرار کنیم:

«و الحمد لله الذی مَنَّ علینا بمحمد نبیه دون الامم الماضیه و القرون السالفه» 

مقام پیامبر اکرم بالاست، یعنی اولین شخصیت است. دیگر خدا بالاتر از او شخصیتی نیافریده است و دومین شخصیت عالم هم امیرالمومنین علیه الصلاة و السلام است.

صدای بال و پر جبرئیل می آید

شب است و ماه به آغوش ایل می آید

لب کویر پس از این ترک نخواهد خورد

که ساقی از طرف سلسبیل می آید

لباس خاطره را از حریر عشق بدوز

حلیمه! نزد تو فردی اصیل می آید

نگاه آمنه از این به بعد می خندد

چرا که معجزه ای بی بدیل می آید